Fundament Dialogu z Osobowościami

AKCEPTACJA I SZACUNEK

Postawa akceptacji i szacunku jest niezwykle ważna w procesie Dialogu z Osobowościami. Osoba pomagająca jest odkrywcą - zainteresowanym, ciekawym obserwatorem, który stara się dowiedzieć jak najwięcej o każdej z Części.

Takie założenia ma większość systemów terapeutycznych.

Jednak osoby pomagające są uczone, że mają szanować, akceptować, empatycznie reagować na klienta/pacjenta ale pracują z takim założeniem z poziomu umysłu – z poziomu własnych Podstawowych Osobowości. Mają być empatyczni i życzliwi - tak ich nauczono, taki jest protokół, zasady, wytyczne. Często to nie jest postawa wewnętrzna – tylko trzymanie się wyuczonych punktów.

Osobowości są NIEZWYKLE WRAŻLIWE na oceny, osądy, dezaprobatę czy manipulację. Gdy Prowadzący Dialog ma je w sobie (często nieuświadomione) – Głosy nie chcą rozmawiać, wycofują się, milkną, nie reagują. Ta metoda bardzo szybko weryfikuje postawę osoby pomagającej - nie będzie działać skutecznie, gdy postawa NIEOSĄDZANIA i NIEOCENIANIA jest wyuczona. Jednak, gdy terapeutka czy terapeuta zgadza się na wszystkie Części takie jakie są, bez próby ich zmiany (Części natychmiast to wyczuwają), metoda zapewnia szybki i łatwy dostęp do całości psychiki.

BRAK DIAGNOZ

W Voice Dialogue nie stawia się DIAGNOZ.

Diagnoza jest nadawaniem etykiet przez WIEDZĄCEGO lepiej terapeutę/psychologa co zakłada postawę OCENY i OSĄDU.

Tak naprawdę diagnozowane są tylko niektóre Części - te które zechciały, kierują, zarządzają psychiką i terapeuta DOBIERA do takiej diagnozy sposób działania.

Radzi, informuje, wskazuje, edukuje – a tak naprawdę wpływa na jedynie mały obszar psychiki – na jeden Głos lub czasem kilka Podstawowych JA.

Dlatego klient/pacjent powraca po krótszym lub dłuższym okresie do problemu, uzależnienia, trudności lub następuje PRZESUNIĘCIE OBJAWU.

Zdarzało mi się rozmawiać z Głosami, które były rozbawione DIAGNOZAMI. Które wyśmiewały EKSPERTÓW, gdyż nie udało im się dotrzeć na przykład do Wykluczonych JA – a tych „pilnują” diagnozowane Podstawowe Osobowości.

RÓWNOŚĆ W RELACJI TERAPUTYCZNEJ

W pracy z Dialogiem relacja terapeutyczna jest RÓWNA. Nikt nie jest wyżej ani niżej.

Nikt nie jest „chory” ani „zdrowy”. To klient jest EKSPERTEM w obszarze swojej psychiki. Terapeuta SŁUŻY psychice klienta. Nie bez znaczenia w tym podejściu jest greckie pochodzenie słowa terapia - Therapeia - posługa. Zatem terapeuta (therapon) to sługa, to ktoś, kto jest na służbie.

Psychoterapeuta (z gr. „służący duszy”) - zawężony w swej postawie do definicji psychoterapii jako „metody leczenia mającej na celu doprowadzenie do zmian, które pozwolą na usunięcie lub zmniejszenie nasilenia objawów i której stosowanie wymaga wiedzy odwołującej się do wyników badań naukowych i umiejętności, których nabycie jest możliwe w wyniku uczenia się.” (Czabała, 2006) ma małą szansę na rozmowę z wszystkimi Głosami i w ten sposób ogranicza klienta/pacjenta w procesie.

CEL PRACY DIALOGIEM

Celem Dialogu Głosowego jest poszerzenie zdolności klienta do dokonywania ŚWIADOMYCH decyzji życiowych. Ponownie - jest to także cel większości podejść terapeutycznych.

Natomiast w Dialogu z Częściami ta zdolność zachowania z większą świadomością odbywa się poprzez CIĄGLE EWOLUUJĄCY aspekt psychiki, który nazywany jest procesem „Świadomego Ego” (Aware Ego). Świadome Ego jest odrębne od Części, widzi je oraz widzi efekty ich działania. Ono znajduje się pośrodku psychiki, pozwalając doświadczyć JEDNOCZEŚNIE energii przeciwnych jej biegunów.

W ten sposób Świadome Ego staje się zdolne do dokonywania wyborów - biorąc pod uwagę poglądy, emocje, zachowania, postawy, przekonania Wielu Wewnętrznych Ja.

Wybór życiowy dokonany w taki sposób poszerza pole działania, zwiększa możliwości, wpływa na zdrowienie, na pracę, na związki, relację z dziećmi.